O'zbekcha
English
Русский
ИБН АЛ-АРАБИЙ – “ВАҲДАТ УЛ-ВУЖУД” ТЕОЛОГИК-ФАЛСАФИЙ ТАЪЛИМОТИ АСОСЧИСИ
Maqola haqida umumiy ma'lumotlar
Тасаввуф фалсафаси Мусулмон Шарқида “Шайх ул-акбар” – “Энг улуғ шайх” номи билан танилган Муҳйиддин ибн ал-Арабий (м. 1165-1240) нинг теософик таълимоти орқали ўзининг юксак чўққисига кўтарилди. Ибн алАрабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” – борлиқнинг бирлиги ҳақидаги фалсафаси бутун Мусулмон Шарқини қамраб олди ва Ғарб файласуфларининг қарашларига ҳам ижобий таъсир етказди. Мусулмон Шарқида Ҳанафия таълимотига асосланган Нақшбандия тариқати ҳам Ибн ал-Арабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” теологик фалсафаси таъсиридан четда қолмаган. Ушбу мақолада Ибн ал-Арабий ва унинг Ваҳдат ул-вужуд теологикфалсафий таълимотининг асл мазмун-моҳияти хусусида фикр юритилар экан, ушбу таълимотнинг нозик ва мураккаб жиҳатларига ойдинлик киритилади
1. Brockelmann, Carl. Geschichte Der Arabischen Litteratur, Volume 1 (German Edition). 2011. P. 571-582.
2. Бухорий, Салоҳ бин Муборак. Анис ат-толибийн ва уддат ас-соликийн. – Теҳрон. 1371. بخاري. صلاح به مبارن. اويس الطالبيه َعدي الساكيه. تصحيح َ ممدمً ي خليل ابراٌيم صاري اَغلي. تٍران، ؛ 1731 كيٍان، Buxari, Salah ibn Mubarak. Anis al-talibin va `uddat al-salikin. – Tehran, 1371.
3. Гуннар Скирбек, Нилс Гилье. Фалсафа тарихи. –Т.: "Шарқ", 2002. Gunnar Skirbek, Nils Gile. History of Philosophy. – Tashkent, 2002.
4. Жаҳонгирий, Муҳсин. Муҳйиддин ибн Арабий чеҳраи баржастаи ирфони исломий. – Теҳрон: Интишороти Донишгоҳи Теҳрон, 1375.
5. ، . ا سلامي عرف ان يب رج س ته يچهره ال عرب ي ب ها ال دي ه مح يي مح سه جهاو گ يري داو ط گاه او ت طارات ، ت هران 1375 ش.ه Jahangiri, Mohsen. Mohyi al-din ibn `Arabi, The distinguished figure of Islamic Mysticizm. – Tehran University Press, 2004.
6. Жомий, Абдураҳмон. Нафаҳот ул-унс. – Теҳрон, 1337.، و فحات. ال رحمهع بد جامي . عاب دي محمد كو ضص ب ه. الاو س ، ت هران 1370 ش.ه Jami, Abdurahman. Nafahat alons. – Tehran, 1337.
7. Жомий, Абдураҳмон. Нафаҳот ул-унс. – Теҳрон, 1337. ي.ش 1731 جامي، عبدالرحمه. وفحات الاوس. بً كُضص محمد عابدي. تٍران، Jami, Abdurahman. Nafahat al-ons. – Tehran, 1337.
8. Жомий, Нуриддин Абдураҳмон. Лавойиҳ. Тасҳеҳ, муқаддима ва тавзеҳоти Яе Ришар. – Теҳрон: “Асотир”, 1373. جامي، وُرالديه عبدالرحمه. لُايح. تصحيح ممدمً َ تُضيحات يان ريطان، تٍران، .1737
Холмўминов , Ж. М., & Валиев , С. . (2022). ИБН АЛ-АРАБИЙ – “ВАҲДАТ УЛ-ВУЖУД” ТЕОЛОГИК-ФАЛСАФИЙ ТАЪЛИМОТИ АСОСЧИСИ. Academic Research in Educational Sciences, 3(5), 185–196. https://doi.org/ 10.24412/2181-1385-2022-5-185-196
Холмўминов , Жаъфар , and Саидакбархон Валиев ,. “ИБН АЛ-АРАБИЙ – “ВАҲДАТ УЛ-ВУЖУД” ТЕОЛОГИК-ФАЛСАФИЙ ТАЪЛИМОТИ АСОСЧИСИ.” Academic Research in Educational Sciences, vol. 5, no. 3, 2022, pp. 185–196, https://doi.org/ 10.24412/2181-1385-2022-5-185-196.
Холмўминов , М. and Валиев , . 2022. ИБН АЛ-АРАБИЙ – “ВАҲДАТ УЛ-ВУЖУД” ТЕОЛОГИК-ФАЛСАФИЙ ТАЪЛИМОТИ АСОСЧИСИ. Academic Research in Educational Sciences. 5(3), pp.185–196.